Afscheid nemen bestaat niet

Mijn laatste blog vanuit Zuid-Afrika!
En daar moet ik toch wat moeite voor doen. In totaal 1 uur en 20 minuten lopen om een blog te plaatsen, haha!

Gisteren heb ik mijn afscheid op de creche gehad. Dat was zowel bijzonder als pijnlijk (bijzonder pijnlijk). Sommige kinderen zullen voor altijd in mijn hart zitten. Dit hele avontuur en Zuid-Afrika blijven voor altijd in mijn hart.

Ik kan niet goed beschrijven wat dit alles met mij persoonlijk heeft gedaan. De juiste woorden komen niet naar boven. Ik denk dat diegene die mij redelijk/goed kennen en het mijn verhalen hebben gelezen het wel een beetje zullen weten.

Vanmorgen schrok ik plots wakker want ik realiseerde me ineens donders goed dat ik morgen avond/nacht terug naar huis vlieg. Tuurlijk is het fijn om het thuisfront te zien, maar eigenlijk is dit hier nu mijn thuis.

Ik heb ontzettend mooie dingen gezien, maar ook mindere mooie bijna trieste. Ik heb bijzondere dingen mee gemaakt en zeer bijzondere mensen mogen ontmoeten. Ik heb natuur mogen zien waar je u tegen zegt. Ik heb kinderen liefde mogen geven. Ik heb mezelf trots kunnen/mogen maken.

Met pijn, maar ook met een heerlijk geluksgevoel sluit ik mijn laatste blog vanuit Afrika en mijn hele avontuur. Morgen afscheid nemen van mijn gastgezin. Vanavond mijn laatste nachtje hier. Als ik in Nederland ben zal ik nog een blog schrijven, dan weten jullie dat ik er weer veilig ben.

Heel veel liefs,

Michelle